Плошча - Выбары 19 сьнежня 2010 - Панарама падзеі

Пачатак чарговага цыклу

Гэта як наркатычная (алкагалічная) залежнасць. Можна трываць месяц, два, тры, але зрыў немінучы, і тады ўжо гора ўсім — блізкім і далёкім. Гэта як маніякальна-дэпрэсіўны псіхоз: чалавек як быццам адэкватны і тыдзень, і два — і раптам прыступ агрэсіі...

На гэты раз трывання хапіла на некалькі месяцаў. Пасля лютаўска-летніх налётаў на офісы рэдакцый, на актывістаў грамадзянскай акцыі «Гавары праўду», пасля вывазаў маладзёвых лідэраў за горад нібыта наступіла адліга. Наіўныя паспадзяваліся, што ў чаканні абяцаных Еўропай трох мільярдаў яны ўтаймуюцца.

Наіўныя забылі, што за ўзор прэзідэнцкай рэспублікі даўно ўзята гітлераўская Нямеччына. Забылі прызнанне, што за ўсё ў гэтай краіне (у тым ліку за знікненне палітычных апанентаў) адказнасць нясе яе першы чыноўнік. Забылі і фразу пра тое, што ўладу, грошы і ўласнасць не аддаюць.

Можна ўявіць, якія пакуты давялося перажыць у тыя месяцы, калі на вуліцах Менска ды іншых гарадоў беззабаронна залуналі нацыянальныя сцягі і сцягі Еўрасаюза, калі апаненты атрымалі мажлівасць распаўсюджваць сваю літаратуру, а на сустрэчах з грамадзянамі, па радыё і тэлебачанні казаць тое, што думаюць (зрэшты, і тае мажлівасці было вобмаль, і апаненты былі даволі карэктныя).

Зрыў, прыступ агрэсіі быў немінучы. Асабліва, калі ясна стала, што большасці народу стамілася сузіраць на экранах тэлевізараў адзін і той самы... ўглядацца ў новыя твары і ўбачыла, што гэтыя твары ўсё ж сімпатычнейшыя. Гэта невыносна, калі ты, не надзелены пачуццём самаіроніі, думаеш пра звышкаштоўнасць уласнай персоны, а ад цябе адварочваюцца. Гэта абуральна: ты думаў, што быў карміцелем і выхавацелем, а моладзь цябе не любіць і высмейвае ў сеціве.

Помета рыхтавалася, прадумвалася. Мірны паход грамадзян ад Кастрычніцкай плошчы да плошчы Незалежнасці, мірны мітынг не маглі задаволіць. Калі б улада абышлася мірнымі сродкамі, гэта азначала б, што я нічога не зразумеў у прыродзе рэжыму і што рэжым памяняўся.

Я быў гатовы пабіцца аб заклад, што без правакацыяў не абыдзецца. Калі б людзі засталіся на Кастрычніцкай плошчы, правакатары завязалі б бойку ў натоўпе, а АМОН ды спецназ яе ўтаймоўвалі б. Не ўдалося. Але тыя ж правакатары былі выкарыстаныя каля Дома ўрада. Не паспелі яны пачаць «штурм», як «у патрэбны час у патрэбным месцы» апынуліся казённыя тэлевізійшчыкі (назваць іх журналістамі і нават рэпарцёрамі не выпадае). Дзеяннямі правакатараў, калі карыстацца літаратурнымі алюзямі, і было да-сягнута апраўданне крыві, жорсткіх распраў з апанентамі.

...Летась напрадвесні я заклікаў: рыхтуймася да горшага. У траўні я паўтарыў свой заклік і нават канстатаваў: на жаль, прагноз спраўджваецца.

Можна таксама прадказаць і наступныя крокі. У 2006—2008 гг. рэжым выкарыстоўваў у якасці заложніка Аляксандра Казуліна. Цяпер заложнікаў будзе больш. Яны і стануць прадметам торгу з Еўропай. I Еўропа зноў наступіць на тыя самыя граблі.

Паўтараю: рыхтуймася да горшага. Прырода рэжыму нязменная, і метады яго барацьбы за выжыванне — таксама.

Анатоль Сідарэвіч — лідар беларускай сацыял-дэмакратыі, гісторык ідэй. Уклаў і выдаў кнігу палітычных твораў Антона Луцкевіча «Да гісторыі беларускага руху».

ARCHE - Плошча - Выбары 19 сьнежня 2010 - Панарама падзеі

ARCHE 1-2 (100-101) люты 2011

Навуковы, навукова-папулярны, грамадзка-палітычны і літаратурна- мастацкі часопіс «ARCHE Пачатак»

ARCHE - Плошча - Выбары 19 сьнежня 2010 - Змест

ПРАДМОВА
АНАТОЛЬ СІДАРЭВІЧ. Пачатак чарговага цыклу
АНДРЭЙ ПАЧОБУТ. Час закручваць гайкі
НАПЯРЭДАДНI ПЛОШЧЫ
ВІТАЛЬ СІЛІЦКІ. Русіфікацыя + каланіялізм = грамадзянская нацыя? Сацыялогія моўна-культурнага пытання ў Беларусі
Асвятленне прэзідэнцкіх выбараў 2010 г. у беларускіх СМІ. Маніторынг БАЖ
АНДРЭЙ ПАЧОБУТ. Вера ў Плошчу
19 СЬНЕЖНЯ: ПЛОШЧА

Выбары 19 снежня: аналітычная справаздача
ЯН ЛЯЛЕВІЧ. Вечар, 19 снежня: фотахроніка
АНДРЭЙ ЛЯХОВІЧ. Акцыя пратэсту 19 снежня: ход і вынікі
SILVER WRAITH. Менск, 19 снежня 2010: Як гартавалася нацыя
ДЗЯНІС МЕЛЬЯНЦОЎ. Плошча 2010: сцэнар і папярэднія вынікі
ПАСЬЛЯ ПЛОШЧЫ
ІВАН КАРЫЗНА. Як я стаў адмарозкам. Акрэсцінскія нататкі
АЛЕСЬ ЮРКАВЕЦ. Што дазволена быку — не дазволена Юпітэру
СЯРГЕЙ ДУБАВЕЦ. Мы ляжым снапамі на таках
АЛЯКСАНДАР ЛЯЛІКАЎ. Быць на Плонгчы i застацца чалавекам
ЮРАСЬ ЗЯНКОВІЧ. Лікбез для сведак

АНДРЭЙ ЯГОРАЎ, АЛЯКСАНДАР КЛАСКОЎСКІ, АЛЕГ ГУЛАК, ВАЛЕР БУЛГАКАУ, ВАЦЛАЎ АРЭШКА, ВІКТАР ІВАШКЕВІЧ, ДЗЯНІС МЕЛБЯНЦОЎ, АНДРЭЙ КАЗАКЕВІЧ, СЯРГЕЙ НІКАЛЮК, ВІКТАР КАРНЯЕНКА. 19 сьнежня 2010: Шэксьпіраўская трагедыя пасьля апэрэткавай кампаніі. Круглы стол у рэдакцыі

ФРАНАК ВЯЧОРКА. Сьледчы мне пагражаў сьмерцю

Заява экс-кандыдата ў Прэзідэнты Рэспублікі Беларусь АЛЕСЯ МІХАЛЕВІЧА

ВІТАЛЬ СІЛІЦКІ. Рэквіем па дыялогу, або Няскончаная п’еса для механічнага Бруселя
АЛЯКСЕЙ ПІКУЛІК. Наступствы 19 снежня. Сцэнары
БАЛАШ ЯРАБІК, ЯНА КОБЗАВА, ЭНДРУ ЎІЛСАН. Еўрапейскі Саюз і Беларусь пасля выбараў
ПАРАЛЕЛI
РАШЭД ЧОЎДХУРЫ. «Фэйсбукам» па диктатуры, альбо Народаўладзьдзе ў эпоху сацыяльных сетак
УСЕВАЛАД ГЕРАСІМАЎ. Параўнальны аналіз Беларусі і Тунісу
БРАЯН УРКВАРТ. Рэвалюцыя без насілля?
ЛIТАРАТУРА
АНДРЭЙ АДАМОВІЧ. Лілея
РЫТА ТАРАЙКЕВІЧ. Вершы
НАСЦЕ ПАЛАЖАНЦЫ I НЕ ТОЛЬКІ 270
ДЖЭМА ПУГАЧЭЎСКАЯ. I зноў — пагоня?
ГРИГОРИЙ СУХОЦКИЙ. К событиям 19 декабря 2010 года в Минске
IN MEMORIAM
УЛАДЗІСЛАЎ ГАРБАЦКІ. Беларусь згубіла паліталягіню

ARCHE - Плошча - Выбары 19 сьнежня 2010 - Панарама падзеі - Наваполацкі трэш: новае слова ў прапагандзе

Сапраўдныя грамадзяне і патрыёты Беларусі выказваюць сваё меркаванне пра падзеі 19 снежня 2010 года на старонках дзяржаўных СМІ. Вашай увазе прапануюцца публікацыі ў наваполацкай «Новай газеце». Джэма Іванаўна Пугачэўская, пенсіянерка, педагагічны стаж 46 год

ІЗНОЎ —ПАГОНЯ?

I зноў пагоня, дзікая пагоня...

Нібыта безгаловыя на конях.

Яе вядзе ўваскрэсшы кароль Стах,

Каб наганяць на беларусаў жах.

Няўжо не згінулі навек пакуты, стогны?

Няўжо забыліся і слёзы, і праклёны?

Навошта тыя здзекі над людзьмі

I над зямлёй, палітаю слязьмі?

I выклікае хвалю абурэння

Натоўп, што прэ ў дзікім нецярпенні

На плошчу лозунгі свае, плакаты.

Вы рыцары свабоды? Дэмакраты?

I хіба дзеля тэлезамалёўкі

У руках у вас сякеры і рыдлёўкі?

Снег разграбаць?

Не трэба — ёсць машыны.

Мітынгаваць? Аб чым?

Няма прычыны!

Народ наш сыты,

чысты і прыбраны,

Дзяцей расціць,

шануе ветэранаў.

I гарады будуе, аднаўляе,

Працуе ў полі, ураджай збірае.

Каго, за што дратуюць бедалагі,

Ламаюць дзверы, вокны без развагі?

I кожны ўдар па вокнах, па сцяне, З

давалася, прызначаны быў мне.

Маім бацькам, салдатам-ветэранам,

У мірны час наносіліся раны.

I ўспомніўся адразу сорак трэці,

Калі гарэлі ўсе: старыя, дзеці...

Калі пад бел-чырвона-белым паліцаі

Народ свой беларускі катавалі.

I вёску маю родную Гузы

Спалілі ўшчэнт фашысты і яны.

Ад вёскі толькі месца засталося,

I доўга полымя ў вачах вілося...

Мы, дзетвара, хрышчоныя вайною, З

апомнілі ўсё сэрцам і душою.

Баракі тыя, нары, холад,

Аўчарак злых, калючы дрот і голад,

Пабег, блакаду, горы мёртвых целаў

I карнікаў у павязках бел-чырвона-белых...

А злыдні ўжо ідуць на Дом сцяною,

Бо ўпэўнены: ёсць сілы за спіною.

Ім грошы брудныя зацьмілі вочы —

Пераварот ішлі чыніць той ноччу. У

ціхамірцеся вы, гора-дэмакраты.

I хоць народ наш і не так багаты,

Ён не чакае

з неба чужой манны,

Яму не трэба залатыя ванны.

Мы — людзі сціплыя,

і многа нам не трэба,

Хапае ўсім вады,

паветра, хлеба

Ужываем тое,

што стварылі самі

Светлай галавой

і чыстымі рукамі.

Не выйдзе хаос,

пан замежны дзядзька,

Бо ў беларусаў ёсць

сапраўдны Бацька.

Нам сумнявацца ў ім

няма прычыны —

Яму свае жыццё

Даверліва ўручылі.

Народ яго вітае, шчыра славіць

I за яго здароўе свечкі ставіць.

Жадае яму мудрасці, цярпення

Хрышчонае вайною пакаленне!

Категории:

Благодарю сайт за публикацию:

Ваша оценка: Нет Average: 10 (2 votes)