Біблія - Стары Запавет - Кніга Роду - Сурыновіч

 

 

¹ Маецца на ўвазе не толькі пачатак у сэнсе часу існавання, але і найгалоўнейшы момант, які вянчае, адрознівае, падкрэслівае значнасць абранага часу; таксама варта звярнуць увагу на выдзяленне  ў  тэксце  АДЗІНАГА  БОГА  як  Творцы  ўсяго  існага  на  фоне пераважнага політэізму ў старажытным грамадстве. 

² Грэц. ἀκατασκεύαστος – у разуменні грэкаў азначае адсутнасць умоваў для жыцця і яго заіснавання. 

³ Слова Божае з’яўляецца адначасова выказваннем і актам стварэння. 

⁴ Грэц. καλός у грэцкай культуры мае значэнне як дабра, так і прыгажосці, семантыка гэтага слова мае шырокую гаму значэнняў. 

⁵  Грэц.  ἐγένετο форма  граматычнага  часу  аорыст  ад  дзеяслова  γίγνομαι  у  грэцкай мове можа азначаць як пачатак дзеяння, яго заканчэнне, так і яго поўнае здзейсненне; таксама ў сказе праглядаецца семіцкі спосаб лічэння пачатку дня, пачынаючы ад вечара. 

⁶ Грэц. συναγωγή у НЗ выкарыстоўваецца як месца збору на малітву, сінагога. 

⁷ Грэц. σύστημα літ. “спалучэнне, утварэнне, уладжванне”. 

 

---

 

 

14 І сказаў Бог: “Няхай узнікнуць свяцілы на цвярдыні неба дзеля асвятлення зямлі, аддзяляючы дзень ад ночы. І няхай стануць на азнакі часінаў, і дзён, і гадоў. 15 І няхай будуць дзеля асвятлення ў цвярдыні неба, каб свяціць на зямлю”. І было так. 16 І стварыў Бог два свяцілы вялікія:  вялікае  свяціла  дзеля  ачольвання  дня  і малое  свяціла  дзеля ачольвання  ночы  ды  зоркі.  17  І  змясціў  іх Бог  у цвярдыні  неба,  каб свяцілі на зямлю, 18 каб ачольвалі дзень і ноч і адмяжоўвалі святло ад цемры. І ўбачыў Бог, што гэта добра. 19 І быў вечар, і была раніца – дзень чацвёрты. 

 

20  І  сказаў  Бог:  “Няхай  утвораць  воды  душы жывыя  гадаў  ды птушак, што лётаюць над зямлёю пад цвярдыняй нябёснай”.  І было так. 21 І стварыў Бог кітоў¹ вялікіх і ўсялякія душы жывыя гадаў, што далі  воды  паводле  іх  роду,  таксама  ўсялякае  птаства  крыластае паводле роду.  І ўбачыў Бог, што  гэта добра. 22  І дабрасловіў²  іх Бог, кажучы: “Плодзьцеся, і множцеся, і напоўніце воды ў морах. І птушкі няхай памножацца на  зямлі”.  23  І  быў  вечар,  і  была раніца  –  дзень пяты.  

 

24  І  сказаў Бог:  “Няхай  утворыць  зямля  душу жывую паводле роду: чацвераногіх, гадаў і дзікіх звяроў паводле роду”. І было так. 25 І стварыў Бог звяроў дзікіх паводле роду, і свойскіх паводле роду, і ўсіх гадаў зямных паводле іх роду. І ўбачыў Бог, што гэта добра.

 

26  І  сказаў  Бог:  “Створым³  чалавека  паводле  вобразу  і падабенства  Нашага.  Няхай  кіруе  рыбамі  марскімі,  птушкамі нябёснымі,  свойскаю  жывёлай, усёй зямлёю  і  га́дамі  ўсімі,  што поўзаюць па зямлі”. 27 І стварыў Бог чалавека. Паводле вобразу Бога стварыў яго, мужчынам і жанчынай стварыў іх. 28 І дабрасловіў іх Бог, кажучы: “Плодзьцеся і множцеся і напаўняйце зямлю ды апякуйцеся ёю. Кіруйце рыбамі марскімі,  і птушкамі нябёснымі,  і ўсёй свойскай жывёлаю, і цэлай зямлёю, і га́дамі ўсімі, што поўзаюць па зямлі”мае ў сабе душу жывую, усялякую траву зялёную на спажыву”. І было так. 31 І глянуў Бог на ўсё, што стварыў, і вось тое вельмі добрае. І быў вечар, і была раніца – дзень шосты. 

¹ Агульная назва, тут літ. з грэц. κῆτος – “кіт”, старажытнае паняцце ўсіх пачвараў, цмокаў, монстраў, што насяляюць глыбіні мора. 

² “Дабраслоўленне”  грэц.  εὐλογία:  εὐ+λόγος  – “дабро” +  “слова” перадаецца ў дадзеным перакладзе  згодна  з  літаральным  значэннем  слова  ў  грэцкай  мове  і  правіламі словаўтварэння ў беларускай мове. 

³ Множны лік ад дзеяслова ποιήσωμεν – pluralis maiestatis, можна ўгледзець таксама намёк на тое, што Адзіны Бог у сваёй сутнасці не з’яўляецца самотным.